Er zijn 2 hoofdredenen waarom dit gebeurt en zal blijven gebeuren:

De creative weet zijn belangen niet goed over te brengen bij de jurist. 

Een contract is niets anders dan het vastleggen van de belangen die de creative en de samenwerkingspartner hebben. Laten we als voorbeeld een artiest nemen die een contract bij een platenlabel aangeboden krijgt. De artiest schakelt een jurist in om het contract na te kijken en eventueel de onderhandelingen met het label te doen. Dit kan alleen op een goede manier gebeuren als de jurist volledig op de hoogte is van de belangen en voorkeuren van de artiest en deze belangen vertegenwoordigt bij de onderhandelingen. Een goede jurist zal door het stellen van de juiste vragen al een heel eind komen maar het is goed als artiest om jezelf in te lezen in de business zodat je op niveau met de jurist kunt overleggen. Follow the money. Verdiep je in de geldstromen die er omgaan in de music business. Leid uit deze inkomstenbronnen af welke bewegingsvrijheid je wilt hebben en de mate van controle die je wilt kunnen uitoefenen over deze inkomsten. Check met de jurist op welke manier deze belangen nu in het contract naar voren komen en wat er eventueel aangepast moet worden om jouw visie te verwezenlijken. If you follow the money you will always get to the core (bars, I’m using this in my next quote post) Omdat ik zelf als creative jarenlang op het podium gestaan heb (CoupdeVillz, do your googles) weet ik als geen ander hoe belangrijk het is om een goed intakegesprek te hebben en vast te stellen wat de visie van de artiest m.b.t. het contract en de nabije toekomst is.

Het een/tweetje tussen jurist en label. 

Vaak denk je een onafhankelijke en objectieve jurist in te schakelen maar is sprake van een ‘een/tweetje’ tussen het label en de jurist. De jurist heeft een goede verstandhouding met het label en regelmatig worden artiesten door het label ook verwezen naar deze jurist om ‘onafhankelijk’ advies in te winnen. De artiest staat hierdoor al met 2-0 achter. Belangrijke kritiekpunten worden door de betreffende jurist over de rug van de artiest heen via handjeklap met het label onder het tapijt geschoven. Label blij (alle belangen veiliggesteld), jurist blij (relatie met label veiliggesteld voor toekomstige verwijzingen), artiest blij…. op dit moment dan (we hebben het hier over een uneducated artist). Een goed voorbeeld van iemand die weet hoe het spel gespeeld is Suge Knight, eigenaar van het voormalige Death Row Records. Suge Knight nam bewust geen entertainment lawyer in de hand maar koos ervoor een criminal lawyer in de hand te nemen waardoor hij zeker wist dat hij met een onafhankelijke jurist te maken had. Dit voorbeeld is wel extreem natuurlijk en als je financieel niet zo goed zit als Suge Knight op dat moment, is deze move niet aan te raden. Maar door mijn info in punt 1 te volgen, kom je er als artiest snel genoeg achter wat voor vlees je in de kuip hebt. 

Dit is een Deep Knowledge Post. Deze info zul je niet snel ergens anders tegenkomen. Tag 1 creative hieronder in de comments en save deze post voor later.